මෙහි අන්තර්ගත වන්නේ ප්‍රේමය පිළිබඳ වෘතාන්තයකි.ආදර කතාවකි.පෙම්වතුන් අතරින් ගිලිහී යන විරහවද ඔවුන් අතර ජීවය ලබන ප්‍රේමයද ප්‍රේමය මුල් කරගෙන පෙම්වතුන් තුළ හටගන්නා ජීවන ගැටළු ඔවුනොවුන් ඊට මුහුණ දෙන අන්දමද දක්වන ප්‍රතිචාරද නවකතාකරුවා සටහන් කරන්නේ ඒ සියල්ලටම උචිත භාෂවකිනි.මේ නිසා මළගිය ඇත්තෝ නව කතාවේ භාෂාව සොඳුරු හිතවත් බවක් ගනී.
"මේ රටෙහි එළියට බසින මා වහා පිවිසෙන්නේ නොයෙක් වර්ණයන්ගෙන් හා විසිතුරු හැඩයෙන් බබළන ඔඅහන් කූඩු වලින්ද තොරණින් හා උඩුවියනින් ද අලංකාර කරන ලද වේ මඟකටය"
ලංකාව අතහැර දෙවොන්දරා සං ජපානයට යන්නේ බිඳුණු සිතැත්තෙකු ලෙසයි.නමුදු ජපානයේ සුන්දරත්වය දකින ඔහු තුළ ප්‍රීති ප්‍රමෝද්‍යක් ඇති වේ.ඉහත උපුටා ගැනීමේ වචන අතුරින් ඒ බවක් මතු කරන්නට සරත්චන්ද්‍රයක් සමත් වේ.විටෙම නවකතාවේ බස ගලායන්නේ නිරාමිස චිත්ත සුවය වඩන නාද මාලාවක් ලෙසිනි.ජපානයේ සොඳුරු පරිසරයක් තුළ දෙවොන්දරා සංගේ නෙත ගැටෙන ජපන් රූමතියක් දැකීමෙන් ඔහු තුළ පහල වන චිත්තාකර්ෂණය නවකතා බසින් සිතුවමක් සේ අඳින්නට සරත්චන්ද්‍රයන් සමත් වේ.
"ජපානයේ පාරම්පරික ශිෂ්ටාචාරයේ බර තාම උසුලන්නේ ස්ත්‍රීන් යයි මට හැගී ගියේ ය.පැරණි කවීන් කියූ පරිදි සියුමැලි යනදි අත්ත මෙන් නැවී ඔවුහු කෙතරම් ලාලිත්‍යයකින් ඒ බර උසුලත් ද"
පාඨකයා නොදුටු සොඳුරු ජපානය පිළිබඳව සොඳුරු ලදුන් පිළිබඳව නවකතාකරුවා බසින් මනරම් සිතුවම් මවන්නේ මෙලෙසිනි.ඒ තරමටම නවකතාවේ බස සියුමැලිය. අව්‍යාජ ය.මෙවනි සුන්දර නවකතා භාෂාවක් යොදාගන්නා සරත්චන්ද්‍රයන් මනා සංයමයෙන් යුතුව පෙම්වතුන්ගේ විරහව දරාගත් සියුම් සංවාද පවා කෝමළ රේඛාවක් මෙන් ගලපන්නට සමත් වේ. මතු දැක්වෙන්නේ විරහ වදනින් ලියා තැබූ එවන් සොඳුරු සංවාදයකි.
"යන්න එපා දෙවොන්දරා සං "
නොරිකෝගේ හඬෙහි ඇත්තේ බිඳුණු ස්වරයකි.නවකතා බසෙහි ඇති අපූර්වත්වය මෙයයි.එය වඩාත් ඔපමට්ටම් වන්නේ දෙවොන්දරා ඊට සපයන පිළිවදනෙනි.
"කොහොමද නොගිහින්. මං ඉඳල පලක් නෑනේ.තව කොච්චරකල් මෙහෙම තියෙයිද.කවදා හරි වෙන් වෙන්න වෙනවා.දැන් වෙන් වෙන එක ලේසි නැද්ද"
කෙටි වදනින් නවකතාකරුවා පෙම්වතුන්ගේ බිඳුණු ස්වරය දෙවොන්දරාගේ හදවතින් එළියට ඇද දමන්නේ මෙලෙසිනි.ප්‍ර්‍ර්මයේ සුන්දරත්වය මෙන්ව විරහවේ වේදනාව නවකතාව තුල මෙලෙස ගලා යන්නෙ එහි භාෂවෙන් පාඨක හද තුළ සංවේදීතාවක් ඇතිකරවමිනි.
"අයියට ලියන්න"
"මට ලියනවද"
ඒක බොහොම අමාරුයි"
වදනින් වදන කෙටි වැකි වලින් ගලපා ගන්නේ පෙම්වතුන්ගේ හද තුළ නැගෙන හද ගැස්ම පිටතට ඇසෙන හැඟෙන තරම් සංවේදී ලෙසය. එහි අපූර්වත්වය "සමර්සෙට් මෝන් " න්මැති විචාරකයාගේ මතු දැක්වෙන පසු වදනින් පැහැදිලි වේ.
"නවකතාවක සිද්ධි ඇතුළත් කිරීම ප්‍රවේශමෙන් කල යුතුය.පරිසර වර්ණනා රමණීය විය යුතුය.චරිත නිරූපණ විචිත්‍රවත් විය යුතුය"
මේ ආකාරයට මළගිය ඇත්තෝ නව කතාවේ සුන්දර සුගම ලාලිත්‍යමය භාෂාව තුලින් පැහැදිලි වන්නේ එහි ඇති අපූර්වත්වයයි.කලාත්මක නවකතාවක සියල්ල විනිවිද යන සැබෑ භාෂා ගුණාංග අනූන ලෙස මළගිය ඇත්තෝ නව කතාවේ මෙසේ දැකිය හැකි වේ.
මූලාශ්‍ර - මළගිය ඇත්තෝ, මහාචාර්ය එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍ර
No comments:
Post a Comment