සාම්ප්‍රදායික සිංහල සැදැස් ආකෘතියේ ගතානුගතික රාමුව බිඳ දමා එයට නිසඳැස් නම් නැවුම් ආකෘතියක් ඉදිරිපත් කල කවියෙක් ලෙස ජී.බී.සේනානායකයන් හඳුන්වා දිය හැකිය.ඔහුගේ රුව දැකීම නම් කවි පෙළ නිර්මාණය වන්නේ මෙකී නිසඳැස් ආකෘතියෙනි.මොහුගේ නිර්මාණයන් බොහෝමයක් මනෝවිශ්ලේෂණාත්මක හැඩයක් ගනී.වචනාර්ථයට හසු නොවී ගැඹුරු ව්‍යංග්‍යාර්ථයක් දනවමින් රචනා කර තිබීම පාඨක විමසුමට මෙන්ම රසවින්දනයටද බඳුන් වේ.
මීට තේමාව වන්නේ එවන් මනෝමය වස්තු බීජයකි.මිනිස් සිත වනාහී කිසිවකින් තුටු නොවන අතෘප්තිකර දෙයකි.එය හුදෙක් ආශාවන් පසුපස හඹා යන්නකි.පුද්ගල මනසේ ඇති මේ ගතික ස්වරූපය මනා සංයමයකින් යුතුව ජී.බී.මතුකර දක්වන්නේ මෙලෙසිනි.
"රන් හැට්ටය හැඳ
රන් පටියෙහි දිග කඩුව බැඳ
අසුපිට නැඟුණු කුමාරයා
ගම් නියම්ගම් රාහධානී
පසුකොට හියේ ය."
දෘශ්‍යගෝචර කවි බසකින් කවියා පාඨක අපතුළ රසවත් කවි සංකල්පනාවක් නිමවයි. නිසඳැස් ආකෘතිය තුළ සිය කවි සිතුවිලි වලට නිදහසේ ගලායන්නට කවියා ඉඩහසර ලබා දී ඇත්තේ පාඨක අප තුළද සියුම් රසයක් ජනිත වන ලෙසිනි.රන් හැට්ටය ,රන් පටිය , දිග කඩුව , වැනි යෙදුම් සංකේතාත්මකය.ඉහළ සුකුමාර ජීවිත ගෙවන ධනේශ්වර සමාජයේ පුද්ගල ප්‍රතිරූපයක් කවියා මේ තුළින් ධ්වනිථර්තවත් කරයි.සුඛෝපභෝගී ජීවිත ගෙවන කුමාර සැප වළදන ඔවුන්ගේ ගමන් බිමන් අශ්ප ගමනින් යුතුය.එමඟින් ජී.බී.සංකේතවත් කළේ මහපොළවේ පය නොගසා ජීවත් වන මිනිසුන්ගේ සාටෝපමත් පැවැත්මය.
නිසදැස් කවිය තුළ හිඳ ජී.බී. මුදාහරින කාව්‍ය දෘශ්ටිය ගැඹුරු මනු දහමක් පිටපත් කරන්නක් බඳුය.ඔහු පස් වසක් දුර ගමන් කරයි.ඒ අවි ගැගෙන යුද්ධයකට නොව ලෞකික සෞන්දර්ය හා ගැටෙන මානසික යුද්ධයකටය.පස්වසක් ගමන් කළ ඔහු සිත් දිනු ලොව සොඳුරු සිතැත්තිය විවහා කරගන්නේ එහි ඵලයක් ලෙසට ය.
" පස්වසක් ගමන් කළ ඔහු
විවහා කරගත් කුමරිය ගෙන ඒමට
තවත් පස් වසක් ගත විය"
කවියාගේ මෙම දෘෂ්ටිය පාඨක හද කැළඹීමකට ලක් කරයි ලෞකික සුන්දරත්වයෙන් කුමරු ලෝකය දිනා ඇත. එහෙත් විවහා කරගත් කුමරිය ගෙන ඒමට තවත් පස් වසක් ගත්වූයේ මන්දැයි පාඨක යටි සිත ප්‍රශ්න කරයි.ඊට නිසි පිළිතුර ලැබෙන්නේ විවහාකරගත් කුමරියගේ රුව එදිනම දකින පිරවැසියන්ගේ හඬ තුළිනි.
" එවැනි රුවක් අප නොදිටිමු"
ඔවුන් ඇයගේ රූපශ්‍රීයෙන් ඇලලී ගොසිනි.එහෙත් පස් වසක් එකම රුව දකින් කුමරුගේ සිත විඩාපත් වී ගොසිනි. අතෘප්තිකර මනු සිතෙහි ස්වභාවය මෙයයි.සහෘද මනස කැලඹෙන්නේ එහි සත්‍ය කවියා විසින් ගැඹුරු කවි සංකල්පනාවක් ලෙසින් නිරූපණය කිරීමෙන් අනතුරුවය.
" එදිනම සවස් කල
පුරදොර අසලදී
රජ ගෙදර
දොරටුපල්ලාගෙ දුව
භද්‍රා කුමරුට හමු විය."
රජ ගෙදර දොරටුපල්ලා යනු සුලබ තැනැත්තෙකි.ඔහුගේ දුව භද්‍රා ද පුරවැසියනට සුලබ තැනැත්තියකි.උදේ සවස ඇයගේ රුව දකින ඔවුනට එය අරුමැසියක් නොවුනද මුල් වරට ඇයගේ රුව දකින කුමරු තුළ පහළ වූයේ අරුමයකි.
" තී කවුරුද
තිගෙ වැනි රුවක්
මම කිසි කලක නොදුටිමි"
කුමරුගේ චිත්තාවේගය මෙයයි.ගැහැරින් බලන්නෙකුට මෙය විරෝදාකල්පයක් ලෙස හැඟුනද සත්‍ය එය නොවේ.කුමරුගේ සිතුවිල්ක දෝෂ විරහිතය.මන්ද යත් පුද්ගල මනෝභාවයන් සැමවිටම එකම අයුරින් නොපවතින හෙයිනි.
උත්තම පුරුෂ දෘෂ්ටි කෝණය හා තේමාවට උචිත ලෙස යොදාගත් නිසැදැස් කාව්‍ය ආකෘතිය මනා සංයමයකින් සංකල්පරූප මවමින් පාඨක විමර්ශනයට ලක් කිරීමට ජී .බී.සේනානායකයන් ගත් උත්සහය මෙලෙස සාර්ථ්ක කරගෙන ඇත.
No comments:
Post a Comment